Сіксцінская капэла

Сіксцінская капэла — шэдэўр Высокага Адраджэння, спрадвечна функцыянавала як дамавая царква ў стылі абарончага збудавання, у якой з 1482 года пры кожным абранні новага таты збіраецца канклаў. Сёння Сіксцінская капэла з'яўляецца складнікам музеяў Ватыкана і адкрыта для агляду турыстаў. Але таксама яна і дагэтуль з'яўляецца часткай Папскага палаца.

Сіксцінская капэла ўзводзілася ў перыяд з 1473 па 1481 год на заказ таты Сікста IV, што і вызначыла далейшую назву капэлы. Суровы выгляд капэлы не адпавядае багаццю яе ўнутранага ўбрання ў выглядзе фрэсак. Прамавугольнае ў плане памяшканне ўпрыгожана роспісамі сцен (Сандра Бацічэлі, Пінтурык'ё і іншыя майстры, 1481-1483 гг.), зводам, люнетамі і распалубкамі, алтарнай сцяной (Мікеланджэла, 1508-1512 гг.).

Як архітэктурнае збудаванне Сіксцінская капэла ўславілася, перадусім, фрэскамі Мікеланджэла, выкананымі па заданні Юлія II і Паўла III.

Столь Сіксцінскай капэлы ўяўляе сабою сапраўдны скарб мастацтва і ўвасабляе ў сабе веліч чалавека, натхнёнага звыш. На столі плошчай 538 кв. м намалявана больш за 300 фігур, гэтак жа распісаны люнеты на сценах (цыкл кампазіцый на тэмы Старога запавету). Фрэскі збору напісаны па адмысловай схеме, у храналагічным парадку пачынаючы з кампазіцыі «Патоп». Мікеланджэла атрымалася стварыць не халодныя рэлігійныя сюжэты з бясцелавымі персанажамі, а карціны жыцця, тонка перадавальныя пачуцці людзей.

Фрэска «Страшны суд» змесцавана на алтарнай сцяне Сіксцінскай капэлы і падпарадкавана тэме другога прышэсця Хрыста. Над ёй Мікеланджэла працаваў з 1537 па 1541. Яна мае велізарнае значэнне для мастацтва, як твор які завяршыў эпоху Адраджэння.