Купал сабора Святога Пятра

Купал сабора Святога Пятра — вянок архітэктурнай творчасці Мікеланджэла. У ім, як і ў іншых працах знакамітага фларэнтыйца, ёсць бурны дынамізм, унутранае змаганне кантрастаў і геніяльная арганічнасць формы. Купал уключаны ў стройнае, замкнёнае цэлае ідэальных прапорцый адзінага арганізма.

І ўсё ж, над купалам сабора Святога Пятра працавалі некалькі вядомых майстроў. Купал быў задуманы Даната Брамантэ напачатку новай канструкцыі, але для ўвасаблення задуманага перш былі збудаваны пілястры, падтрымныя зборы. Пілястры скончылі ў 1514 годзе, перыметр кожнага з іх складаў 71 м. На пілястры абапіраліся аркі, іх вышыня складае 44,8 м. З 1546 года і да самай смерці (1564 г.) над збудаваннем барабана купала працуе Мікеланджэла, ён паспеў пабудаваць толькі тамбур велізарнага (42 м у дыяметры) купала, умацаваў слупы, якія павінны былі падтрымваць яго, а гэтак жа вырабіў мадэль, што паслужыла ўзорам для далейшай працы над збудаваннем. Джакома дэла Порта і Даменіка Фантана ў 1590 годзе сканчаюць круглы збор, а на наступны год — і ліхтар купала. Мазаікі ўсярэдзіне купала, выкананыя майстрам Кавальера д’ Арпино, уяўляюць сцэны Рая з выявай Бога на самым верху.

Купалу сабора Святога Пятра мае 16-кантовую аснову, у існасці, набліжаную да кола. Барабан купала дэкараваны магутнымі спаранымі калонамі і нішамі паміж імі. Узнасімы дагары бакавымі апсідамі, купал спачывае на барабане з вялікімі вокнамі, апраўленымі спаранымі калонамі, што моцна выступаюць наперад. Купал служыць адначасна выразам цяжару масы і разам з тым яе адухоўленасці, парыву ўгару, які падкрэсліваецца рэбрамі. Усярэдзіне спараныя плоскія калоны барабана не ўрываюцца ў атачальную прастору, як гэта адбываецца на фасадзе.

Купал сабора пануе над Рымам, уражвае наведнікаў сваёю велічэзнасцю, адважнай канструкцыяй, пышнасцю агульнай формы і вытанчанымі дэталямі. У гэтым архітэктурным тварэнні Мікеланджэла ў пераканаўчых формах выказаў сваё рэнесансавае ўяўленне пра веліч і грандыёзныя магчымасці чалавека.