Мост Волі

Мост Волі — адзін з найпрыгожых мастоў Будапешта. Пабудаваны Мост Волі быў венгерскім архітэктарам Янашам Фекетэказі усяго за два гады. Даўжыня моста складае 333,6 метра, шырыня – 20 метраў. Спрадвечна дарожнае пакрыццё моста было з драўлянага бруку. Трамвайны рух па мосце адкрыўся ў траўні 1898 года, што цікавае – рэйкі былі пракладзены па краях праезнай часткі, а электрычнасць падавалася не зверху па правадах, а па рэйках.

Мост Волі за сваю гісторыю памяняў некалькі назваў: выточная назва «Мост на плошчы Вамхаз», потым мост Мытні з-за блізкасці будынка мытні, мост Франсіса Іосіфа ў гонар імператара, які адкрываў мост. І, нарэшце, з 1946 года, мост атрымаў сваю цяперашнюю назву – мост Волі, па прычыне таго, што з яго кідаліся жыхары абложанага немцамі горада, у надзеі такім чынам атрымаць волю.

З мастом Волі злучаны некалькі цікавых гістарычных фактаў: раней у дзень першага красавіка жыхары Будапешта пазбаўляліся ад абрыдлых ім рэчаў, скідаючы іх у раку з моста Волі. У дзень уступу Венгрыі ў Еўразвяз, 1 мая 2004 года, на мосце Волі было народнае гулянне, рух па мосце быў зачынена, а на праезнай частцы выклалі травяны дыван.