Касцёл Святога Казіміра

Касцёл Святы Казіміра — рымска-каталіцкі езуіцкі непрыхадскі храм пачатку XVII стагоддзя, першы ў горадзе ўзор ранняга барока. Касцёл першапачаткова быў асветлены ў гонар нябеснага апекуна Літвы — святога Казіміра-каралевіча. Аднак у сярэдзіне XIX стагоддзя будынак касцёла быў значна перабудаваны ў духу праваслаўных традыцый і каля ста гадоў служыў як кафедральны сабор у імя святога Мікалая Цудадзея. На недоўгачасовы час пасля Першай сусветнай вайны будынак храма быў назад перададзена каталікам, але ўжо ў савецкі перыяд тут размясціўся музей атэізму. Пасля аднаўлення незалежнасці Літвы касцёл ізноў перайшоў у веданне езуітаў. Апроч усіх рэлігійных перыпетый, храм неаднаразова пакутаваў ад пажараў. Такая не простая гісторыя касцёла не магла не адбіцца на яго экстэр'еры і ўнутраным убранні, але сёння не гледзячы ні на што касцёл Святога Казіміра застаецца адным з найпрыгожых будынкаў у горадзе.

Храм у плане мае форму лацінскага крыжа і па істоце з'яўляецца трохнефавым, але бакавыя нефы ўяўляюць сабою не злучаныя адзін з адным адкрытыя капэлы. Унутраная прастора базылікальная. Над сяродкрыжжам узвышаецца высокі купал з ліхтаром у форме кароны Вялікага княства Літоўскага — першы і самы вялікі купал у архітэктуры Вільнюса. У касцёле пад алтарнай часткай знаходзіцца крыпта, што захоўвае мошчы святога Андрэя Баболі.